Zenon’un incelemesi çokluğun varoluşunun saçma sonuçlara götürdüğünü göstermek için tasarlanmış uslamlamalardan oluşur. Sonraki kaynaklara göre toplam 40 uslamlaması vardı. Bunlardan ikisinin oldukça geniş alıntıları bulunur. Aristoteles dört uslamlamanın daha özetini sunar. Ve ayrıca iki uslamlamanın daha açıklaması vardır. Fragmanların tümü de Simplikios’un Aristoteles’in Fizik’i üzerine yorumunda saklanmıştır. Simplikios aşağıda Aristoteles’in ‘‘herşey birdir’’ uslamlamasının ve ‘‘bölme’’ uslamlamasının sözünü ettiği bir pasajı tartışır:
"Alexander der ki ikinci uslamlama, bölme uslamlaması, Zenon'undur ve Zenon eğer varolanın büyüklüğü varsa ve bölünürse, o zaman çok olacağını ve bundan böyle Bir olmayacağını, böylece Birin varolmadığını tanıtlayacağını ileri sürer. ... Alexander Zenon'un Biri ortadan kaldırdığı görüşünü Eudemus'un yazılarından almış görünür. Çünkü ‘Fizik’ üzerine çalışmasında Eudemus şöyle yazar:
O zaman belli bir şeyin varolmasına karşın bu yok mudur? Bilmece buydu. Anlattıklarına göre Zenon ancak biri ona Birin ne olduğunu açıklayabilirse varolan üzerine konuşabileceğini söyler. Öyle görünür ki şaşkınlığının nedeni her bir algılanabilir şeye hem yüklemleme yoluyla hem de parçalara bölünebilir olma yoluyla birçok şey denmesidir, oysa noktalar birer hiçliktir (çünkü eklendiği zaman artmayanın ve çıkarıldığı zaman azalmayanın varolan bir şey olmadığını düşünüyordu).
Şimdi gerçekten de Zenon bir düşünce alıştırması olarak iki yanda da uslamlama yapmış (ona ‘iki-dilli’ denmesinin nedeni budur) ve Bir üzerine bilmeceler yaratmak için edimsel olarak bu tür uslamlamlamalar yayımlamış olabilir. Ama birçok uslamlama kapsayan incelemesinde her bir durumda birçok şeyin varolduğunu söyleyen herkesin tutarsızlıklara düştüğünü gösterir.
Bir uslamlama üreterek eğer birçok şey varsa bunların hem büyük hem de küçük olduklarını gösterir — öylesine büyük ki büyüklükte sonsuzdur, ve öylesine küçük ki hiçbir büyüklüğü yoktur. Burada bir büyüklüğü, bir kütlesi ve bir hacmı olmayanın var bile olmadığını gösterir. Çünkü der ki
eğer başka birşeye eklenecek olsaydı, onu daha büyük yapmazdı. Çünkü eğer hiçbir büyüklüğü yoksa ama eklenirse, büyüklüğünde artmaz. Böylece eklenen bu nedenle hiçbirşey olacaktır. Ve eğer çıkarıldığında daha küçük olmuyorsa — ve yeniden eklendiğinde artmıyorsa — o zaman açıktır ki eklenen ve çıkarılan hiçbirşeydir. [29 B 2]
Zenon bunu Biri ortadan kaldırmak için değil ama her biri bir büyüklüğe iye birçok şeyi göstermek için söyler — bir büyüklük ki sonsuz bölünebilirlik nedeniyle her zaman alınan herşeyin önünde bir şeyin olması olgusundan ötürü edimsel olarak sonsuzdur. Ve bunu ilkin birçok şeyin her birinin kendisi ve Bir olduğu olgusundan bunların hiçbir büyüklükleri olmadığını göstererek gösterir. (Themistus gerçekte Zenon’un uslamlamasının var olanın Bir olduğunu onun sürekli ve bölünmez olması olgusundan doğruladığını söyler; ‘çünkü eğer bölünseydi,’ der, ‘sözcüğün asıl anlamında cisimlerin sonsuz bölünebilirliği nedeniyle Bir olmazdı.’ Ama Zenon dahaçok birçok şeyin varolmadığını söylüyor görünür.)
Parmenides’in bölme üzerine dayalı bir başka uslamlaması vardı ve bu varolanın yalnızca tek bir şey ve dahası parçasız ve bölünemez olduğunu gösteriyordu. Çünkü eğer bölünebilirse, o zaman ikiye ve sonra parçalarından her biri yine ikiye bölünür. Bu sonsuza dek sürdüğü için, açıktır ki, der, ya minimal ve atomik ve sayıca sonsuz bir son büyüklük kalacaktır, öyle ki bütün şey sonsuz çoklukta minimadan oluşacaktır; ya da yitecek ve yokluğa çözünecektir, ve böylece yokluktan oluşacaktır. Öyleyse bölünmeyecek ama Bir kalacaktır. Yine, her yerde benzer olduğu için, gerçekten bölünebilirse benzer olarak her yerde bölünebilir olacaktır, bir yerde bölünebilir ve bir başkasında bölünemez değil. O zaman her yerde bölündüğünü kabul edelim. Yine açıktır ki, hiçbirşey kalmayacak ama yitecektir; ve eğer ne olursa olsun oluşursa, yine yokluktan oluşuyor olacaktır. Çünkü eğer geriye birşey kalırsa, henüz her yerde bölünmüş olmayacaktır. Böylece bu düşüncelerden de açıktır ki, der, varolan bölünümezdir ve parçasızdır ve Birdir ...
Porfiri burada bölme uslamlamasının bölünemez olanı bölme üzerine bağlı saçmalık yoluyla getidiğinden söz etmede haklıdır; ama, Alexander’in düşündüğü gibi, uslamlamanın Zenon’a olmaktan çok gerçekten de Parmenides'e ait olup olmadığı sorulmaya değer. Çünkü Parmenides’in yazılarında bu tür birşey bildirilmemiştir, ve birçok düşünür bölme uslamlamasını Zenon’a yükler — giderek ondan Aristoteles’in ‘Devim Üzerine’ çalışmasında [Fizik, 239b9] Zenon’a ait olarak söz edilir. Ve Zenon’un incelemesinde edimsel olarak bulunduğuna göre, daha çok şey söylemeye gerek var mı? Çünkü eğer birçok şey varsa aynı şeylerin sonlu ve sonsuz olduklarını göstererek Zenon şöyle yazar:
Eğer birçok şey varsa, ne daha çok ne de daha az değil ama oldukları denli çok olmaları zorunludur. Ama eğer oldukları denli çok iseler, sonlu olacaklardır. Eğer birçok şey varsa, varolan şeyler sonsuzdurlar. Çünkü her zaman varolan şeyler arasında başkaları, ve yine bunların arasında başkaları olacaktır. Ve buna göre varolan şeyler sonsuzdurlar. [B 3]
Ve bu yolda nicelikteki sonsuzluğu bölme uslamlaması yoluyla tanıtlamıştır. Büyüklükte sonsuzluğa gelince, bunu daha önce aynı uslamlamada tanıtlamıştır. Çünkü ilkin eğer varolanın hiçbir büyüklüğü yoksa var bile olmayacağını tanıtladıktan sonra, şöyle sürdürür:
Ama eğer varsa, her bir şeyin aynı oylum ve büyüklükte olması ve parçalarından birinin ötekinden uzakta olması zorunludur. Ve aynı uslamlama ileri çıkan parça için de geçerlidir. Çünkü onun da bir büyüklüğü olacak, ve bir parçası ileri çıkacaktır. Şimdi bunu bir kez söylemek ve sonsuza dek söylemek tümüyle birdir. Çünkü bundan böyle bir başkasının önünde bir parçanın olmayacağı bir türde bir son parçası olmayacaktır. Buna göre eğer birçok şey varsa hem küçük hem de büyük olmaları zorunludur — bir büyüklüğü olmayacak denli küçük, ve sonsuz olacak denli büyük. [B 1]
Belki de o zaman bölme uslamlaması Alexander’in savunduğu gibi Zenon’undur, ama Zenon biri değil ama çokluğu ortadan kaldırır (onları varsayanların tutarsızlıklara düştüklerini göstererek) ve böylece Parmenides’in varolan birdir uslamlamasını doğrular." [Simplikios, Fizik Üzerine Yorum 138.3-6, 138.29-140.6, 140.18-141.11.]